Sorunlu bir ayrılıktan sonra uzun süre ilişkim olmasını istememiştim. Kendimi ev hapsine aldığım günlerden bir gün arkadaşlarım A. ve D. çıkageldiler. Bütün itirazlarıma rağmen beni evden çıkarmaya kararlıydılar. İstemeyerek de olsa onlara katıldım. Güzel bir gün geçiriyorduk. Ben eve dönelim dediğimde kolumdan tuttukları gibi kararlaştırdıkları bir bara girdik. Oldum olası gürültülü yerlerden hoşlanmamıştım ama A. ve D. bunun bana iyi geleceğini söylüyordu. Kırmamak için içeriye girdim. Arkadaşlarım eğleniyorlardı, ben de onlara ayak uydurmaya çalışıyordum. İlerleyen saatlerde D’nin erkek arkadaşı geldi, sonra da yanındaki arkadaşını tanıştırdı Ç. diye. Saatler uzadıkça sohbet de derinleşiyordu. Bu arada üzerimdeki gözleri hissediyor hatta bazen yakalıyordum. Bakışlarını yakaladıkça bende kaçamak bakışlarla Ç’yi inceliyordum. Şimdiye kadar gördüğüm en güzel yüze ve gözlere sahipti. Gözlerinin yeşiline adeta sürükleniyordum.
O gün telefon numaramı aldı ve evlere dağıldık. Ertesi günlerde D. beni arayıp Ç.’nin benden çok hoşlandığını, durmadan benden bahsettiğini söyledi telefonda. Neticede Ç. ile telefonda mesajlaşmaya başladık, sonra konuşmalar devam etti derken dışarıda buluşmaya karar verdik. Eğlenceli, centilmen, kültürlü ve sevecen bir kişiliği vardı. İlişkimiz güzel bir şekilde başlayıp sürüyordu. Hiçbir konuda ısrarcı davranmıyor buluşmalarımızda yediğimiz yemeklerin ve seyrettiğimiz filmlerin ardında dokunmanın ve öpüşmelerin ötesine geçmiyordu. Bu bir anlamda hoşuma gidiyor bir anlamda da soru işaretleri oluşturuyordu.
İlişkimiz birinci yılını doldurmuştu. Ben her şekilde ilişkimizi bir üst safhaya taşımak istiyor ve bunun için hazır olduğumu söylüyordum. Her seferinde beni ne kadar çok sevdiğini ve benimle evlenmek istediğini söylüyordu. Söyledikleri çok hoşuma gidiyor bir o kadar da bağlanmamı sağlıyordu.
Bir gün onun evinde buluştuk. Her şey çok güzel başlamıştı çok da güzel gidiyordu ben tamam şimdi birlikte olacağız diye düşünürken (yaptığımız her şey o yöne gidiyordu) kendini çekti benden. Seninle konuşmamız gerekiyor dedi. Beni durdurdu. Konuya nasıl gireceğini bilemediğini ama bunu bilmem gerektiğini söyledi. Ben de hiç düşünmeden “söyle” dedim. O da pat diye “ben iktidarsızım” dedi! Uzun bir süre sorun yaşadığından, tedavilerin cevap vermediğinden bahsetti. Bense şok içinde bir şeyleri idrak etmeye çalışıyordum. Demek ki benden bedenen uzak durmasının, öpüşürken bile fiziksel temasını en asgari şekilde tutması benim yaşadıklarım yüzündendir diye sanıyordum. Meğerse bundan dolayıymış.
Ne diyeceğimi, nasıl davranacağımı bilmiyordum. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Bunun üstesinden nasıl geleceğimi düşünürken, konuşmasına devam etti. Beni çok sevdiğini, benimle evlenmek istediğini ama benim istediğim anlamda bana eş olamayacağını söyledi. Bu ilişkinin bitmesini de istemiyorum diye ilave etti. Beynim allak bullaktı. Nasıl davranmam gerektiğini düşünürken konuşmaya devam etti. Çok düşünceliydi, düşündüklerini söylese mi söylemese mi bilemiyordu. Ama ipler kopmuştu bir kere konuşmaya başlamıştı ve bitirmeye de kararlıydı. Sana bir teklifim var diye söze başladı. Seninle evlenelim. Tam söze girecektim beni susturdu. Bildiğin gibi sana kocalık görevini yapamam ama seni kaybetmek de istemiyorum. Bu yüzden evliliğimiz süresince bu görevi yapacak sevgili ya da partnerimin olabileceğini söylediğini duyduğum anda bende ipler koptu. Bu nasıl bir zihniyetti, beni hiç mi tanımamıştı bu zaman zarfında. Nasıl böyle bir teklifte bulunabilirdi? Ne kadar çok sevsem de beynimin bütün hücreleri zil takmış deliler gibi köşe bucak kaçıyordu. Biraz kendime geldiğimde ağzıma geleni sayıp, pılı pırtımı toplayıp arkama bakmadan kaçtım.
Tüm yol boyunca neden ben kalbimi yeniden sevmeye açmışken bunların başıma geldiğine inanamıyordum. Her şey alt üst olmuştu. Arkadaşlarıma bile neden ayrıldığımızı söyleyememişken burada yazmak bir nevi beni rahatlattı. Şimdi bile hatırladıkça beynim yanıyor. Sinirlerim boşalıyor. Fırsat tanıdığınız için teşekkür ederim.
